Ik luister. Ik hoor dat je sweeping statements beter kunt vermijden als je schrijft. Niet ineens de hele wereld willen verklaren in een stukje van 400 woorden. Ik knik. Ik buig voor jarenlange ervaring. Thuis kom ik in conflict. Ik lees graag sweeping statements. Iemand die chaos en wanorde tijdelijk opschort. ‘Wat wij cultuur noemen, maakt deel uit van onze slavernij.’ Ik ben altijd benieuwd hoe iemand zich eruit redt, uit zo’n bewering. Na iedere zin volgt immers een volgende, een lezer is geen idioot. Tenzij het de laatste zin is, en die kun je beter schrappen. ‘Kunst gedijt bij de gratie van het tipje van de sluier dat net niet wordt opgelicht.’ Die zin heb ik genoteerd. Hij lijkt me belangrijk voor elk menselijk contact, niet alleen voor kunst, niet alleen voor schrijven. – masterclass recenseren Lucette ter Borg