Ik kijk naar een boekenkastje in een voortuin en denk: rommelig persoon, persoon met kinderen in de vreselijke leeftijd van drie jaar, persoon die weinig iets kan schelen.
Ik fantaseer over mensen aan de hand van hun boekenkastje. Morele emoties beheersen mijn leven. Mijn weerzin bij het zien van geknakte ruggen, boeken vol penstrepen en aantekeningen in de kantlijn.
Boekenkastje en eigenaar lijken op elkaar, als honden op hun baasje. In sommige boekenkastjes staat vanalles. Op één hangt een briefje met de oproep geen voedsel in het kastje te leggen, vanwege de brandende zon.
Die persoon begrijp ik. Zij duldt in haar boekenkastje enkel boeken, geen poppenkast. Bij haar tref je dan ook geen rollen rijstwafels die altijd over de datum zijn. Ik weet zeker dat ze een zij is.
Ik herken mezelf in haar. Ik ben gestopt met andere zaken uit de kastjes te inspecteren of mee te nemen. Ik richt me puur op de boeken. ‘Morality binds and blinds,’ zegt Jonathan Haidt. And right(eou)sly so!