Ik vind het zoiets geheimzinnigs wat wij hebben uitgevonden: die tongbewegingen waardoor wij plotseling in contact komen met die andere wezens en verlost worden van onze eenzaamheid. Wij zijn allemaal volkomen geïsoleerd; ieder van ons loopt op zijn particuliere twee benen als een geïsoleerd kolommetje door de wereld. Uit die luchtbel, die duikerklok, kunt u plotseling stromen uitzenden waardoor de ander u begrijpt. Dat is het wonder van de ‘taal’. – Schrijven is schrappen, Godfried Bomans

«