Filosofie is niet wat ik denk.
Sinds Socrates weet een filosoof dat hij niets weet, hij is geen onwijze, onwetend van dat feit. Hij verlangt hartstochtelijk naar wijsheid. Dit verlangen kenmerkt hem. Een filosoof is iemand met eros.
Filosofie is een keuze voor een manier van leven. De stoïcijn besluit om niet voor eigen genot te leven, hij leeft goedmoedig, dingen raken hem wel degelijk. En Epicurus die genot juist als hoogste goed zag leefde gematigd.
‘Niets is toereikend voor degene voor wie het toereikende te weinig is.’
De filosoof propt niet alles naar binnen, laat het niet gaan, niet hangen. Hij is geen brein zonder lichaam, zonder leven.
Een filosoof handelt.
Filosofie is hoe ik doe.
Hij irriteert anderen met zijn leefwijze.
[bij het lezen van Pierre Hadot, Filosofie als een manier van leven]