Een park is een plek zonder twijfel. De omgeving denkt, zet ons in beweging zodat wij dat niet hoeven te doen. We volgen een pad, zitten op een bankje onder een boom, het gaat vanzelf, zonder nadenken. We doen gedachteloos het juiste, zoals een plant die naar de zon toe groeit gedachteloos het juiste doet. In een park zijn we taoïsten (wu wei). – Hoe we leven, Vincent Deary (vert. Jan Braks)