De teacher verwijt me mijn onwil. Ze zegt dat niet willen kiezen iets zegt over mijn onvermogen om met almacht om te gaan. Liever vermijd ik mogelijke consequenties, ik aarzel om zelf oorzaak en gevolg in werking te zetten. Ik verplaats lucht volgens haar.
Put your head in the toilet, zegt ze.
Elke keer wanneer ik zeg ‘kies jij maar’ kun je opvatten als lafheid, als terugschrikken voor verantwoordelijkheid. Ik schrik inderdaad terug. Ik dacht dat het aardig was om anderen te laten kiezen.
Je zal nooit machtig zijn als je je macht uit handen geeft aan een willekeurige vreemde, zegt de Teacher. Punt is dat het verslavend is. Je raakt gewend aan geen keuze maken. Aan nul keuzes maken.
Ik maak honderden onbewuste keuzes op een dag.
Stop it, bijt ze me toe.
Zolang ik geen bewuste keuzes maak blijf ik ronddwalen in mijn eigen kleine leven.
Eet de volle zak chocoladen koekjes en own it, zegt ze.
Ik oefen mijn vrije wil niet uit.
Douglas R. Hofstädter: ‘One way to gain some perspective on the free-will question is to replace it by what I believe is an equivalent question, but one which involves less loaded terms. Instead of asking, “Does system X have free will?” we ask, “Does system X make choices?” By carefully groping for what we really mean when we choose to describe a system-mechanical or biological-as being capable of making “choices”, I think we can shed much light on free will. It will be helpful to go over a few different systems which, under various circumstances, we might feel tempted to describe as “making choices”. From these examples we can gain some perspective on what we really mean by the phrase.
Ik besteed mijn vrije wil dolgraag uit.
In Flankhond:
‘Een journalist belt en vraagt naar mijn favoriete film. Ik kan niet kiezen. Lost Horizon uit 1937 van Frank Capra of Themroc uit 1973 van Claude Faraldo. Het eeuwig leven of de anarchie. Lost Horizon is beroemder geworden onder de titel Shangri-La. Het vliegtuig van de Amerikaanse diplomaat Conway stort neer in de Himalaya. De overlevenden, onder wie Conway en zijn broer, worden gered door sherpa-achtige types en meegenomen naar Shangri-La, een unieke, geheime vallei die wordt afgeschermd door het Himalayagebergte. Een ideale maatschappij waar alle ziektes genezen worden, niemand sterft en het altijd goed weer is. De lama van de vallei is honderden jaren oud en wil het stokje overdragen aan Conway. Opgefokt door zijn broer verlaat Conway echter de vallei en doet er vervolgens jaren over om haar weer terug te vinden.In Themroc valt een fabrieksarbeider vlak voor zijn werk van zijn fiets. Het is Michel Piccoli. Als hij opkrabbelt ziet hij de wereld anders. Hij gaat terug naar zijn flat en geeft zich over aan volstrekt compromisloze anarchie. Hij metselt de voordeur dicht en mokert zijn hele voorpui eruit. Hij gooit alle meubels naar buiten en ontkleedt zich. ’s Nachts rolt hij een touwladder naar beneden, vangt agenten en eet deze in zijn flatgrot op. Mensen voegen zich bij hem en gezamenlijk vormen ze een groeiend probleem voor het gezag. Er wordt in de film geen woord gesproken. Er klinken slechts rauwe kreten. Of toch liever Nostalghia? Stalker?’
De uren met een boek exploderen uiteen in weldadige nieuwe minuten, uren. Lost Horizon (adventure, drama, fantasy) uit 1937 krijgt een 7.7 op imdb. Themroc (comedy) uit 1973 een 7.0.
Ik spijbel van mijn eigen leven, zegt de Teacher.
Weet ik dat vandaag niet terug zal keren? Ever?