Paul Verhaeghe komt in Intieme vreemden (2022) met een hypothese: wat als evolutie organismen bevordert die entropie bevorderen? Dat zet de klimaatcrisis in een ander licht. Dan is het massaal verbruiken van steeds meer energie – sapiens die op grote schaal fossiele brandstoffen uit de grond trekt – een versnelling van een proces dat altijd gaande is.
Tweede hoofdwet: Entropie neemt almaar toe. IJsblokjes moet je koud houden. Auto’s roesten weg. Lichamen vallen uiteen. Orde kost energie.
Energieslurpende sapiens als uitvoerder van universums onbewuste…
‘Leven is versmelting. Dood is ontbinding.’
Leven: samenklonteren, symbiose, versmelten tot lichaam, tot twee, tot collectief, tot Eén. All life breathes together.
Dood: uiteenvallen, spanning ontlaadt zich, samengebalde energie komt vrij. Koud.
Ik ben nog te warm, te veel spanning in de schouders.
Iets in ons wil dood, iets wil leven, zegt Verhaeghe. Ken jezelf. Word jezelf. Verlies jezelf – om te leven.
Zonder je af om ik te zijn.
Zelf bestaat niet.