Thee zetten is een genot nu ik in andere tijden leef. De waterkoker gebruik ik als warme kruik nadat ik het theeglas heb gevuld. Ik duw de plastic vorm tegen mijn buik, en leun voorover, een harde steun tussen mij en de rand van de tafel met daarop de computer, het scherm, deze woorden. Mijn lichaam geniet tien minuten van de warme afdruk op mijn bovenbeen. Ik snuif de warme damp op. Ik gebruik de dingen dubbel, onttrek alle restwarmte, zoals ik eerder een pak yoghurt leegschraapte, een pak chocoladevla openknipte en uitlikte. Ik eet pizza omdat ik dan de ovendeur kan openzetten en een stoeltje ervoor.