Een paar jaar geleden zag ik De schreeuw van Munch, met de wanhopende figuur. Tenminste, ik dacht een wanhopende figuur te zien, tot ik in een boek las dat niet de figuur schreeuwt maar het landschap. De schrik sloeg me om het hart: ik kijk verkeerd! Waarschijnlijk was dat met meer schilderijen zo, met meer kunst, mogelijk met alle. De schreeuw was bovendien veel kleiner dan verwacht en de kleuren fletser. De wanhoop werd er iets minder van, maar is nooit helemaal verdwenen.