In de boekenweek ben ik op bezoek geweest in Zutphen t/m Nijmegen.
Ik las voor in een boekhandel. Na afloop kwam er een oude man op me af die verklaarde dat ik niet bestond. Ik vroeg hem wie ik dan was. Dat kon hij me niet vertellen, dat was zijn zaak niet. Ik vroeg hem wat zijn zaak dan was, maar daar had hij geen antwoord op. Ik vertelde hem dat er in de Middellandse Zee (de zee van Homerus) een rotspunt naar mij vernoemd is, Cape Snijders. – A.L. Snijders
Hierboven leest u het allerlaatste zkv van A.L. Snijders. Het is onvoltooid gebleven; hij overleed tijdens het schrijven aan dit stukje. Wat ons betreft is dit niet het einde. U gaat nog via ons van A.L. horen. Op welke manier dat gebeurt, ligt nog in de schoot der goden. – Martien Frijns & Paul Abels
Ik vond zijn stukjes geweldig. De laatste jaren las ik ze niet meer. Iets in mij is gestopt. Terwijl niks is veranderd, verandert alles. In een boekenprogramma vertelde A.L. Snijders dat er altijd iets verzonnen is in zijn stukjes. Opeens wist ik waarom ik was gestopt. Ik las hem omdat zijn stukjes kort waren, ik kon er iets naast doen, het boek elk moment wegleggen, het vroeg niks van me. Easy does it (Fogg). Een vorm die de dood verdraagt. Ik zal me altijd het zeer korte verhaal herinneren over het jonge babyhert in de wei in de hakselaar, de maaimachine ging eroverheen. Een flitsherinnering.