Het kost energie om boeken op te ruimen, in het gelid te zetten. Een geordende boekenkast is niet iets waar het heelal naar streeft. Ik bekijk een foto van de omgevallen boekenkast van Anneke van Leeuwen, docent natuurkunde, deskundige betaonderwijs, medewerkster slachtofferhulp Nederland. Ik kan Anneke mailen, zegt internet. Een zoektocht levert op dat ze 35 jaar in het vak zit.
Doos met houten kistje, tot de nok gevuld met tubes olieverf, nooit gebruikt, niet-ingedeukt, keurig zij aan zij. Ik was twaalf toen ik het kistje kreeg. Het is heen en weer geweest naar Spanje. Op de hoedenplank van de auto smolt alles: cassettebandjes, dingen, behalve het kistje. Het kistje is verhuisd naar Delft, waar het niet gebruikt is. Het is verhuisd naar Amsterdam, waar het niet gebruikt is. De omstandigheden die het mogelijk maken dat dingen ongebruikt blijven zijn vredige omstandigheden.
In de doos zit ook een postzegelalbum. Postzegels mooi geordend, keurige kaft om het album, net handschrift. Ik deed de zegels achter raampjes, sloeg de bladzijde om, bladerde niet terug. Het album is onberispelijk want ik ruilde nooit postzegels. Het kistje ruikt nieuw (geur van vers hout). Er staat een plaatje van een glas met smeltende ijsblokjes, een vuile vaat, en een roestige auto op de wikipedia-pagina bij het lemma entropie. Dat is waar het heelal naar streeft. Orde kost energie.