Vriendschap bestond voor mij voornamelijk uit het spelen van vriendschap. Ik zei en deed waarvan ik dacht te weten dat mijn vrienden erdoor zouden denken dat ik inderdaad hun vriendin was. Uiteraard hield ik dit geheim. Ik vond het vreselijk. Mijn grootste verlangen was het verlangen niet meer zo onverschillig te zijn. Maar hoe moest ik dat voor elkaar krijgen? Ik hoopte dat wanneer ik het voorwenden van vriendschap lang genoeg volhield, wanneer ik tijd bleef besteden aan de mensen die ik mijn vrienden noemde, wanneer ik de uiterlijke kenmerken van vriendschap dagelijks bleef tonen, op een dag de wederzijdse vriendschap er zou blijken te zijn. Zo gaat dat toch? Leren lopen, leren autorijden, een taal leren, een boek schrijven. Om het te kunnen, moet je eerst doen alsof je het kunt. – Voor altijd voor het laatst, Tjitske Jansen