Deze periode geeft ons de kans om ons te realiseren dat alles met alles verbonden is. In de beslotenheid van onze huiskamers kunnen we ons oefenen in een reis naar binnen, door onze binnenwereld, of – om te quoten uit de voorstelling ULTRAWORLD, die we deze lente niet speelden in de Berlijnse Volksbühne: The only way out is in.
The real, ons lichaam, onze zintuigen, gidsen ons door deze tijd. Suzan ligt op het achterplatje te lezen, te herbronnen en te dagdromen. Bianca doet dat in het bos, op het strand. We rollen elke dag onze yogamatjes uit. Het naar binnenkijken en nieuwsgierig zijn naar wat daar allemaal te ervaren is, geeft houvast en inspireert.
Zeker in het begin van de quarantaine was overgave lastig, omdat allerlei plannen verdampten. We moesten toekomstperspectieven loslaten, waaronder de première van ANTIBODIES tijdens de Operadagen Rotterdam. Ons lichaam, dat in ons werk zo centraal staat, staat door het virus even buitenspel, een fascinerende paradox.
We voelen niet de behoefte om ons online te uiten, het zwarte gat op te vullen door ons in de digitale wereld te manifesteren. We maken liever ruimte voor de pijn en het gemis van de samenkomst van onze real-life bodies.
Die eindeloze Zoom meetings! Onze aandacht glijdt weg, we slaapwandelen over plastic plaveisel. Waar is het lichaam? Welke zintuigen kan ik aanspreken, welke zintuigen nemen mij waar? Wie is de ik die in dat scherm staart, en wie dat luie oog dat terugstaart? Plakken we die webcam ooit nog af?
Het virtuele en the real raken verstrengeld. We moeten onze zintuigen wakker houden en blijven ervaren wat het betekent deel uit te maken van het multi-organisme dat we zijn. De ontmoeting in de werkelijkheid is van levensbelang, een politieke daad – de stemmen organisch, de adem voelbaar, de stilte aanwezig.
stem: boogaerdt / vanderschoot
perspectief: gesprek via zoom-meetings en mail tijdens lockdown in Nederland
titel: vanuit huis
bron: theater rotterdam (2020)
mopw: meerstemmige encyclopedie