Op het plein achter de Witte Dame, een stoer gebouw met veel glas, beton en staal, boven de parkeergarage, heeft Anders Jakobsen een houten fietscrossbaan gebouwd van steigerplanken. Die gast is gek. Op een filmpje op YouTube zie je hem in 4 minuten en 5 seconden een chaise longue maken van spaanplaat, ducktape en een kei. Met die kei hakt hij op platen in. Hij ritst repen tape los, waarmee hij de platen omwikkelt. Op 2 minuut 42 hapt hij een broodje weg, hoewel hij daar geen tijd voor heeft. Je ziet hem uitgeput raken. Dan is hij klaar. Hij gaat op de stoel liggen die hij zojuist gemaakt heeft. De stoel bezwijkt niet. Mensen om hem heen juichen. Hij knippert met zijn ogen en staart omhoog alsof hij zojuist de finale van de Sterkste-Man-competitie heeft gewonnen. Ineens verlang ik naar 1986, niet omdat het toen beter was, maar omdat ik door internet de deur niet meer uitkom. Geen idee hoe ik vroeger mijn zaterdagmiddagen doorbracht. Ademloos hop ik van filmpje naar filmpje. Diezelfde Jakobsen heeft in Eindhoven dus een fietscrossbaan gebouwd van steigerplanken. Bouwtekening lijkt er niet aan te pas te komen, wel een kettingzaag. Radicalsloyd (radical craft) heet wat hij doet. Als ik na mijn bezoek aan MU wegrijd uit de parkeergarage bedenk ik dat diezelfde parkeergarage een mooi eindpunt zou zijn voor de fietscrossbaan van Anders Jakobsen. Beginnen boven op het plein, en – hup – zo de helling af, de donkere diepte in. ‘Een poging om MU meer undergound te maken?’ vraagt Angelique. Maar ik bedoelde niets met mijn suggestie. Het leek me aardig, een track die het gat inschiet, en dan een parkeerroute ernaartoe die in plaats van de Witte Dame ‘VOL’ de Witte Dame ‘ART’ toont.