ik leef in een massacultuur, ik ben vervreemd van mezelf, ik heb te maken met een eenvormig aanbod van consumptieartikelen, van informatie, ik zit gevangen in een systeem van arbeid en organisatie waarin mensen uitwisselbaar zijn. Weetje: in 2003 is Sint Isidorus van Sevilla benoemd tot beschermheilige van internet, hij streefde ernaar om kennis van de antieken niet verloren te laten gaan. Met een boek (= internet) kun je bewegingsloos zijn en hoef je toch je leven niet in leegte, verveling en saaiheid te ondergaan, het leven op weg naar de supermarkt is niet gemaakt voor close ups, overtuigingen staan aan de wieg van dwalingen en vernederingen (Cioran). Probeer echte vragen te stellen, zegt de onderzoeker. Vragen waarop je het antwoord niet weet, waarop je het antwoord niet kunt vinden. Ik lees een krant waarin ik niks vind, wel zaken toevallig tegenkom omdat ik de pagina omsla. Ik kijk op een schermpje dat aandacht vraagt. Misschien is dat de sprong die de geest moet maken, van het nodeloos vragen stellen – antwoorden in overvloed – naar het geven van onverwijlde aandacht.