Ik kijk door het raam naar buiten, naar een stuk wereld. Een raam lijkt wel wat op een scherm, ís een scherm, zonder de mogelijkheid het geziene te veranderen. Niet dat ik de behoefte voel om iets te veranderen, het aardige van de wereld is nou juist dat ze daar zelf zorg voor draagt – de buurman is alweer binnen, warm en knus, de kippen zijn gevoerd.
‘s Nachts, als het donker is en ik alleen nog de kat weerspiegeld zie (ze kijkt liefst ‘s nachts naar buiten, in de vensterbank, op zoek naar andere katten, al kijkt ze misschien ook graag naar zichzelf), is er altijd nog street view, street view indoors, youtube. Wat een geweldige televisie (‘ver kijken’) levert google. Ik hoop dat we de rekeningen in de toekomst kunnen blijven betalen.
De buurman tikt tegen het raam. Recommended for you because you watched Oudejaarsconference, Laura van Dolron: Wim Kan 1979, mdftrasher, 7301 views. Keek ik inderdaad. Oliebollen na afloop. Champagne. Ze blies het fenomeen oudejaarsconference in één zin op, een strijker, vlak bij mijn oor.
‘Het jaar doornemen? Je denkt toch niet dat ik het jaar met jullie ga doornemen? Je was er toch zelf bij?’ Ik kan niet wachten tot google alles live streamt.