Pierre de Fermat (1601-1675) was jurist en bij hem moest je op je woorden letten. Hoe ik op hem kom? Ik stuitte op een interessante vondst: er is geen nobelprijs voor wiskunde. De vrouw van Alfred Nobel ging vreemd met een wiskundige, en dat beviel Nobel allerminst. De puurste der wetenschappen, en daar is dan niks voor. Niet dat Pierre de Fermat er wat aan gehad zou hebben, de Nobelprijs werd pas in 1895 ingesteld. De jurist Pierre de Fermat hobbiede wat in de wiskunde bij. ‘Hobbiede’ bedoel ik niet denigrerend, hij hobbiede letterlijk wat bij, hij was in het dagelijkse leven jurist, dat zei ik al. Dat de man desondanks vervelend was, lijkt misschien een boude uitspraak – zelf niks op wiskundig vlak gepresteerd, enkel gehoor gegeven aan ‘kies exact’ propaganda van het ministerie van Onderwijs –, maar ik doe hem op grond van de manier waarop Pierre de Fermat wiskunde bedreef: Hij formuleerde een stelling en schreef er dan in Latijn in dezelfde marge doodleuk bij: ‘Ik heb waarlijk een spectaculair bewijs voor deze stelling gevonden, maar deze marge is te smal om het te bevatten.‘ Dat is te flauw. Je kijkt naar een krimi op televisie en dan komt inspecteur Derrick naar voren, richt zich tot de camera en zegt: ‘deze uitzending duurt te kort om te vertellen hoe de moord gepleegd is, ik weet het lekker wel!’ (Ik geef toe, dit is een ernstige versimpeling van zaken – bovendien had je uit de woorden van Pierre de Fermat al opgemaakt dat de man inderdaad vervelend is. Wie is Derrick?) Waarom hield de jurist/wiskundige alles voor zichzelf? Ik zou geen haar beter zijn als ik je die informatie zou onthouden en ik zou dolgraag willen, maar dat verhaal is bij mijn weten nooit opgetekend. Op wikipedia staat niks.