Ik heb weinig op met schrijvers bij wie niets op het spel staat. Aan de andere kant moeten mensen dit ook weer niet te serieus opvatten. Neem bijvoorbeeld het Reader’s Digest, onder het kopje ‘$ 3.000 voor artikelen in ik-perspectief’: ‘Een artikel voor deze reeks moet een waargebeurd, nog niet eerder gepubliceerd verhaal zijn over iets bijzonders wat u zelf heeft meegemaakt. Het mag dramatisch, inspirerend of humoristisch zijn, maar het moet, naar de mening van de redacteuren, beschikken over een urgentie die niet onderdoet voor die in ‘Hoe ik mijn oog kwijtraakte’ (juni ’72) en ‘Gegrepen door een monsterhaai’ (april ’72). Inzendingen moeten getypt worden aangeleverd, bij voorkeur met dubbele regelafstand…’ Het leukste vind ik nog wel dat ze juist dat stukje benadrukken, cursiveren. – Speedboot, Renata Adler