Alle schoonheid schept afstand.

De dichtertaal is afwijkende taal. De woorden liegen maar het onderliggende ‘sidderend liefdesverlangen’ is ooit zo beleefd, schrijft Elema in Poëtica. Woorden staan er niet zomaar. Er valt niks te bewijzen, je moet ze beleven, en dat doe je met al je vermogens. Na dit beleven, dus nadat je iets ervaren hebt, is begrijpen en beschouwen mogelijk. Gevoel is hierbij een te eng begrip. Veel dichters blijven hangen in emotionaliteit, zijn vooral met zichzelf bezig. Veel lezers lezen om niet te hoeven denken (Lichtenberg).

[Leuk boekje, gevonden op straat, Poëtica, Elema]