Tijdens een wandeling om de Wilmkebreekpolder, de kleinste polder binnen de ring A10, vlakbij mijn huis, met een systeem van slootjes en afwatering van meer dan 400 jaar oud, trof ik The Daily Stoic van Ryan Holiday.
Hoewel (of omdat) het boekenkastje geen deurtje heeft is het strategisch opgesteld, in een bocht, onder een boom. De staat van het boek was redelijk. De pagina’s waren slap, maar The Daily Stoic was een goede vangst, waarschijnlijk stond het er nog geen dag.
Ik sloeg het boek open, terwijl ik daar stond.
‘Every time you get upset, a little bit of life leaves the body. Are these really the things on which you want to spend tliat priceless resource? Don’t be afraid to make a change — a big one.’
Een man met een jongensachtig uiterlijk kwam naar buiten. Ik keek naar hem. Ik schatte hem veertig. Eigen boek in eigen kastje? Hij knikte terwijl ik hem bedankte voor het boek. Niet meer nodig? Klopt, het stoïcisme ging hem tegenwoordig redelijk af. En het lukte hem te leven zonder elke dag een contemplatie tot zich te nemen.
Hij zei dat hij niet geheel gevoelloos door het leven ging, af en toe schaamde hij zich voor het kastje. Onlangs stond er een boek over ouders die hun kinderen slaan, en dat straalt dan toch op je af. Wat dachten de mensen? Ik denk dat ze zelden denken en meestal niet waarover je zelf denkt, en dat andere zaken nog veel meer schaamte konden opwerpen, maar zei niks.
Maagdelijke, ongelezen boeken is een halfopen kastje zetten, in weer en wind, wie doet dat?
A. Niemand leest het boek (pijnscheut). B. Een boek is geen boom die prachtiger wordt in weer en wind, wiens takken grillig groeien op de zon.
Ik dankte nogmaals voor zijn voortreffelijke collectie, het verrijkte mijn leven, en ik probeerde haar – zij die doorgelopen was – in te halen.
‘Goed dat we boeken uit kastjes halen, er komt schimmel in, het is bar en boos om die kastjes in de winter te gebruiken. Je legt toch ook geen weerloos tam huisdier in een donker bos,’ zei ze.
‘Ik heb ooit een Rus in Siberië acht verijsde kittens warm zien blazen met een föhn en de wind die uit het dasboard van zijn auto kwam, waarna ze tot leven kwamen. Eén voor één deden ze hun oogjes open,’ wilde ik haar zeggen, maar zo’n wonder, het buigen van de wet, is uitzondering, niet de wet. En het is maar de vraag of het echt goed is gekomen met die katjes.
Thuis bladerde ik door The daily stoic: 365 dagen, elke dag een contemplatie. De Boekenbalie-app die ik onlangs heb gedownload biedt 1 euro voor het boek, dat is best veel, vaak bieden ze 10 cent of 30 cent. Een enkele keer 2 euro 90.
Ik stopte het boek in mijn kast – ik besluit te speculeren.