Aan de binnenkant van mijn ellebogen
(waarom ken ik de benaming van die plek niet,
waarom zijn er zoveel dingen zonder naam) – Niña Weijers
Naamgeven is angst bezweren, orde aanbrengen in de chaos, vier gekromde ledemaatjes die dwingend de lucht insteken samen met de honger en het gekrijs tot de orde kunnen roepen. Wetenschap houdt zich voornamelijk bezig met naamgeven (‘weten in schappen stoppen’) zegt René ten Bos. Het onbekende kaltstellen. Niet benoemen is een stap op weg naar iets anders, is in een cirkel; antropoceen een dwaalwoord, narcistisch en vol eer, animisme een ander isme. Geen kind baren is met 7 miljard een scheppingsdaad. Eén ding is zeker. Rampen zijn bezig. Soorten sterven uit.
[bij het lezen van Animism, Grahan Harvey, Dwalen in het antropoceen, René ten Bos]