Google is bezig met een bestuurderloze auto. Fascinerende gedachte, hoe aangenaam ook, autorijden, en hoezeer ook een deuk in het ego dat de mens als bestuurder niet nodig is, niet wenselijk. De werkelijkheid haalt eindelijk de taal in. Rijtuig zonder paard. Koets zonder koetsier. Het lag in het woord besloten. Ik houd ervan als taal letterlijk wordt genomen, als er staat wat er staat, en als wat er staat verwijst naar waarnaar verwezen wordt, vermoedelijk omdat de werkelijkheid me zo raadselachtig toeschijnt. Taal kan de kloof nooit dichten. Dat mobiel was er al eerder afgevallen. Meestal loopt taal achter.