Vandaag is de dag dat ze vliegt en blij dat ze bijna terug is wil ik niet weten hoe laat, niet weten hoe laat ze opstijgt, wanneer ze landt, ik negeer de kaart die alle vliegtuigen toont die in de lucht zijn; de onrust strekt zich uit tot buiten mijn lichaam, al ervaar ik hem niet als vrienden in auto’s rijden, bergen beklimmen of tochten in de wildernis en de woestijn maken. Daarvan denk ik, je had een extra fles water kunnen meenemen, mijn verbeelding doet het op die plekken minder goed. Het is moeilijk om bij die angst te blijven en niet over Trump te schrijven die bepaalde mensen toegang tot de USA verbiedt. Wat is de angst?