See what happens when you tell the world that you’ve broken up. – Scott Rosenberg
Het woord blog is niet elegant, bloggen klinkt als iets niet binnen kunnen houden, als bleeeeeh, weblog klinkt al beter, het kale log heeft mijn voorkeur. Schoonsnijden is een manier van scheppen, van chaos bedwingen. Chirurgisch, gewelddadig.
Jorn – ‘finding good stuff and arranging it so that others can share it’ – Barger muntte op 17 december 1997 het woord weblog. Als ik aan Jorn Barger denk, denk ik aan een kat die muizen, eekhoorns en vogels vangt en ze netjes op een rijtje voor je voeten legt.
Van oorsprong is een weblog een lijst links met commentaar. ‘The blogger as a human filter of the Web’s overwhelming bounty’ (Scott Rosenberg). Daarnaast had je dagboeken van exhibitionisten als Justin Hall, die begon te bloggen toen bloggen nog niet zo heette en Google niet bestond.
‘I first surfed the web in December 1993 and had a page up by January 1994,’ schrijft hij. Toen (het web was drie jaar oud) deed zich de situatie voor dat je na een paar avondjes flink surfen het web uithad. Alsof je in een weekend een reis rond de wereld kon maken en dat was in zekere zin ook zo. Er waren 700 websites.
Eén van de eerste sites was ‘Ranjit’s HTTP Playground’ waarop Ranjit Bhatnagar bijhield wat hij at voor lunch. ‘Bloggen maakte het internet menselijker,’ schrijft Walter Isaacson, maar menselijker dan het web kon je het niet krijgen, het hing van mensenwerk aan elkaar.
‘The early Web was a lot of human effort held together by a relatively small amount of technical glue.’ Je kon in een dag HTML leren, iedereen bouwde zijn eigen website. Justin Hall ging HTML uitleggen, hij wilde dat iedereen ging bloggen. Pas later kwam software die publiceren eenvoudiger maakte.
work on it every day.
put in just a half an hour
and see if you can keep yourself to just that.
people respond to energy! put some into your pages, a lot and often
if you expect people to do the same
with more work,
your site will come to closer approximate you as a person
which is definitely the best thing you can do for the Internet!
Als je een goede vriend tegenkomt vraag je ‘hoe is het?’ niet ‘hoe was het vorig jaar?’ ook al had hij toen betere verhalen. Op een weblog is het altijd nu. Wie blogt zal niet zeggen ‘dit vind ik belangrijk, dit komt eerst,’ een blogger kijkt permanent in de spiegel.
Maar, en dat is het gekke, op een weblog is het ook gisteren en de dag daarvoor. Een weblog is een archief, onbetrouwbaar als het geheugen, maar niettemin een archief. Je kunt mensen van foto’s poetsen al naar gelang de behoefte van het moment.
Dave Winer heeft het over weblogs als ‘the unedited voice of a person’, maar juist de mogelijkheid om eeuwig te redigeren maakt bloggen zo aantrekkelijk, veel aantrekkelijker dan een boek. De aangepaste herinnering wordt vanzelf de nieuwe. Een log leeft.
Justin Hall zei alles, niet iedereen in zijn omgeving kon daar tegen. Hall ‘invented oversharing,’ schrijft Scott Rosenberg in Say everything, een geschiedenis van het bloggen. In een dramatische post in 2005 kondigt Justin Hall aan dat hij stopt.
‘I stopped because I entered into a relationship that seemed incompatible with the type of personal online writing that motivated me.’ Dit klinkt of Justin Hall dood is. Hij is er nog. Op 7 oktober 2014 geeft hij commentaar op de About-pagina van de site van Ranjit (moonmilk.com).
‘Ahh I came looking for the Ranjit I met online in January 1994 – I shall turn to the Internet Archives until you have a chance to perhaps upload some of your former selves to our current web. Cheers sir! Congrats on perpetual making, thus far.’
Op 31 juli 2015 publiceert hij op overshare.links.net een documentaire over zichzelf met de volgende tekst:
Today is the last day of July 2015. I began this project in early 2014, around the 20th anniversary of Justin’s Links. I’m now 40 years old; overshare has been a good chance to look back at decades of evolving myself online. Later this year I will be marrying Ilyse Iris Magy in California – she’s an explorer and communicator herself who aided and abetted me making this film. Now finishing overshare and marrying Ilyse I’m looking forward to more decades serving my ideals around participatory human communications.