Niet je eenzaamheid is het probleem maar je afwijzing ervan en van jezelf als je eenzaam bent. Eenzaamheid is in feite niks anders dan opgescheept zitten met iemand die je niet ziet zitten, namelijk jezelf. Daardoor voel je je gedwongen om gezelschap te zoeken of afleiding en verdoving, en als dat niet lukt of uitgewerkt is, voel je je nog eenzamer. – Jan Geurtz
Hahaha.
Alles is zo verbazingwekkend simpel en helder als je leest. Vreemde lussen houden de geest in destructieve gedachten gevangen. Niet dat ik eenzaam ben is het probleem, maar dat ik een ik – namelijk ik – die eenzaam is afwijs. Eerst versmelting (ik ben), dan dissociatie (ik ben slap dat ik dat ben). ‘Het is de afwijzing van de zelfafwijzing die het hele zelfafwijzende zelfbeeld in stand houdt.’
Ik ben haar dankbaar, de ze die me vanmorgen de weg naar dit boek wees en het web dat het een seconde later in mijn schoot wierp en het boek zelf dat me – tien uur later – deze inzichten geeft. Verbazingwekkend. Waar waren ze voorheen? Sliepen ze?