Design is van nature optimistisch, het wil probleemoplossen, daar heb ik een hekel aan. Het komt te laat, het is niet fundamenteel, het loopt achter de feiten aan – de mensheid die zich als een plaag voortplant, gulzig, driftig, genotzuchtig, onverzadigbaar. Design is a form of denial: fiddling with the world instead of ourselves, our values, our ideas, our behavior. Wij zijn het probleem, ik moet opgelost worden. Niets willen, niets doen is een geschikt richtbeeld, een waarheid om een tijdje te volgen, voordat ik haar overboord gooi. Ik lees Musil, al weken. (notities makend, bladerend door Speculative Everything, Dunne&Raby).