Samuel Butler schrijft zinnen die ik geschreven had willen hebben. Hij schrijft, gelukkig zij ons onvermogen te zien wat we gedaan hebben, wat we doorstaan en wat we werkelijk zijn. Laten we de spiegel dankbaar zijn, die ons alleen ons uiterlijk onthult. En hij schrijft, de volgende morgen bleken onze theebladeren van de vorige avond vastgevroren aan de bodem van de pannetjes, hoewel de herfst nog niet eens begonnen was. Kun je het woord lust ongestraft achter een woord hangen? Leeslust, kijklust, eetlust, looplust. Er is niks. Als ik nergens naar kijk is er niks. Niks. De enige vraag die ertoe doet weet ik niet te beantwoorden. Lelijkheid is een misdrijf.