Ik fiets langs Tea Palace, een Chinees restaurant, dat op de plek waar ik langs fiets in het water ligt. Een man op een loopplank slaat met een balk op het ijs. ‘s Avonds doet hij het weer. Hij gooit iets in het water – eenden en vogels stormen op het wak af. Mijn vertrouwen in de mens is hersteld, het was stuk na overdadig televisiekijken en krantlezen, ik vergeet steeds dat ik dat niet wil. De volgende dag verandert iets, ik bekijk het wak met andere ogen. Ik bedenk wat een restaurant met eenden kan. Ik weet niet waarom dit de volgende dag, na een goede nachtrust, gebeurt.