Zoals de postbode uit Hauterives elke dag op zijn ronde een steen, en later stenen, opraapte, in zijn zak stopte, in een emmer, in een kruiwagen, raap ik boeken op. Vandaag vind ik een groot blauw vierkant boek over vreemde bouwwerken (‘follies’) met daarin een gebouw in de vorm van een ananas, woningen in een geluidswal naast een drukke verkeersweg en – vreemde lus – een gemetseld bouwwerk dat bestaat uit een oneindige hoeveelheid steentjes, waaraan een postbode dertig jaar metselde, vaak ‘s nachts, bij het licht van een olielamp. ‘10.000 dagen, 9.300 uren, 33 jaar zwoegen’ luidt de inscriptie. Raap steen op. Metsel die. Het eenvoudigste algoritme creëert vanzelf complexiteit als je het steeds opnieuw uitvoert. Het bouwwerk werd uiteindelijk tien meter hoog en doet in de verte denken aan stalactieten en stalagmieten (gigantische druipsteenkegels). Grillig geduld. Op Streetview speur ik even naar het Palais Idéal maar ga al snel op zoek naar menselijk leven in de geluidswalwoningen aan de Diependaalselaan. Op Satelliteview zie ik dat het rijtje van twaalf woningen eruit ziet als een wit kartelrandje, een ivoren kammetje in het groen.