Veel van mijn angsten zijn gerelateerd aan het hebben van een lichaam en het besef dat het zo makkelijk stuk kan. Maar ook voor geestelijk slopen ben ik bang: verveling. Zowel om te veroorzaken, als om te ondergaan. De geest is gelukkig een fantastisch mechanisme om altijd ergens anders te kunnen zijn, waar het lichaam zich ook bevindt of waar het ook mee bezig is. De kat. De geliefde. Het composteren van afval. Een wonderlijke gedachte. Aan verveling van anderen kun je ontsnappen. Blijft die eerste angst over.