Bij Boukje Schweigman moet ik door verveling heen. Ik had dat bij Wiek en bij Tussen. Raar is dat. Ik blijf wel kijken dus misschien is er geen sprake van verveling maar op dezelfde golflengte komen (traag) of wachten tot je uiteindelijk in hetzelfde tempo rondjes draait (wiek). Wellicht is er – bij kijken naar kunst – sprake van eigenfrequentie, van knopen en buiken, van resonantie, van al dan niet meetrillen. Natuurkunde.