Aan het eind van Hannah Arendt houdt Hannah Arendt een pleidooi voor denken, een monoloog van zeven minuten. Ze begeestert haar studenten. Ik zag de film drie dagen geleden. Ik weet al bijna niets meer van het pleidooi. Ik zou het graag willen kunnen opzeggen, voor het geval de stroom uitvalt en er niets meer is. ‘The manifestation of the wind of thought is not knowledge but the ability to tell right from wrong, beautiful from ugly.’

Op internet staat een documentaire over the Internet Archive, een film van dertien minuten en vier seconden. Internet bestaat niet, schrijft Evgeny Morozov over internet. Een man staat in een kerk, overal knipperen blauwe lampjes. Er staan enorme servers, ze zweven boven de grond, zodat de wind er onderdoor kan waaien. Met de hitte die de servers afgeven, de energie die dat oplevert, wordt de kerk verwarmd. De man wil alles bewaren.

Hij bouwt een digitale bibliotheek – vol boeken, teksten, film, internet zelf. Universal Access to All Knowledge. From childhood he dreamed of being able to keep with him all the objects in the world lined up on his shelves and bookcases. He denied lack, oblivion or even the likelihood of a missing piece. (Ann Carson) Hij kopieert, digitaliseert, distribueert. Hij maakt backups. Om de zoveel jaar zet hij alles om naar nieuwe digitale formaten. De bibliotheek van Alexandrië, die een kopie bevatte van elk boek in de wereld, brandde af. Er was geen kopie van die bibliotheek.

The Internet Archive vind ik Beter en Mooier dan Wikipedia (cultuur is een wedstrijd, dit was een gedachte). The Internet Archive bewaart de objecten (bronnen) zelf. Of misschien begrijp ik Wikipedia niet, staat de schijnbare objectiviteit me tegen, het feit dat je niet weet wie een lemma schrijft omdat duizend mensen het lemma schrijven, terwijl desondanks al die lemma’s in verschillende talen verschillend zijn. Zo ordeloos, zo niet universeel, zo willekeurig. For her, our democratic desire for equality — To be the same as others and to not judge them — compounds the problem of thoughtlessness.

Ooit en dat is niet lang geleden had ik een hekel aan The Internet Archive, omdat ze kopieën van je website bewaarden die je niet voor niets had geupdated. Dat was het moment dat ik me realiseerde: je kunt niks weggooien. Niks gaat meer weg. Ruis veroorzaken! Ruis veroorzaken! Ruis veroorzaken! De gedachte dat The Internet Archive nu de documentaire over the Internet Archive gaat archiveren stemt me vrolijk. In een soort megazeecontainers liggen voor alle zekerheid alle miljoenen gescande boeken opgeslagen.