Ze vond het geruststellend dat ze kan ontsnappen door video’s te kijken terwijl ze taken te doen heeft, het heeft iets van een vlucht over een weg met bochten langs een grijze zee.
Ze was opgelucht dat het mogelijk is emoties te voelen maar niet noodzakelijk ze te uiten.
Ze vond het geruststellend dat iemand haar met één zin aan het lachen kan maken.
A man asks a father for his daughter’s hand, and receives it in a box – the left hand.
Ze vond het geruststellend dat de man weet waarom mensen vol neuroses en angsten zitten: de sprong naar de top van de voedselketen is te snel gegaan, sapiens heeft niet zoals leeuw of haai miljoenen jaren zelfvertrouwen kunnen kweken, hij katapulteerde zich ineens (met hersens en vuur), vanuit een underdogpositie naar de top, vol angsten en onzekerheden over de nieuw verworven status, wat hem dubbelgevaarlijk en dubbelwreed maakt.
Ze vond het geruststellend dat vrouwtjeseenden een manier hebben gevonden om agressieve woerden af te schudden – door langs een polderweg te vliegen en op het laatste moment voor een auto te duiken.
Ze vond het geruststellend dat de filosofe rust vindt bij yoga en meditatie.
Ze vond het geruststellend dat mensen in groepen groter dan 150 problemen ondervonden, 20 lijkt haar al veel.
Ze vond het geruststellend dat hersens veel energie kosten, dat darmen korter werden toen sapiens eten ging koken.
Ze vond het geruststellend dat er twee manieren waren, the way of the monkey en the way of the kitten. Dat een hulpeloze kitten maar hoeft te miauwen of moeder komt toegesneld, pakt haar in haar nekvel, brengt haar in veiligheid.
Ze vond het geruststellend dat iemand ooit bedacht heeft dat elke overeenkomst tussen karakters, gebeurtenissen en werkelijke personen, dood of levend, puur op toeval berust.
Ze vond het geruststellend dat de tonen in de film zo traag waren, een ostinato, koppig als de liefde.