Tijdens de repetitieperiode lopen de voorstellingen gewoon door. WArd/waRD stond met Q61 in De Meerse in Hoofddorp.
Het schemert. Zes mensen dwalen rond. Af en toe klimmen ze in een nis, er zijn er zes, en dan staan ze, in koud kil licht, op een blok, in volstrekte eenzaamheid. Ze kleden zich uit, aan. Ze duwen tegen de wand, wrijven over hun lichaam, dat maakt geluid. Iemand probeert te spreken. Iemand schreeuwt in stilte. Iemand schokt op de vloer, tot het pijnlijk wordt om naar te kijken. Tussen hen niks, geen contact.
In slow motion, of nee, in een soort vervreemdende berusting voeren ze hun bewegingen uit. Soms bevriezen ze, nooit lang, de voorstelling is een tredmolen, in gang gezet door Judit, die met statige passen eindeloos haar rondjes loopt. Als het stil is hoor je haar voetstappen. Soms Nick Cave: ‘It’s a wonderful life, if you can find it.’ Geen enkel moment ontstaat de indruk dat ze het zullen vinden. Ze zitten opgesloten in een emotie, waarvan de beweging – eenmaal begonnen – eeuwig doorgaat.
Geen shocks, geen gezwiep met hoofden, geen gestamp, geen felle puls, geen rauwe energie, geen stuwende, strakke bewegingen. Of wel zulke bewegingen, maar gesmoord onder een glazen stolp. Vertraagd. In elkaar overvloeiend. Een herinnering aan een emotie, in plaats van de emotie zelf. Herinnering aan vroeger werk, in plaats van het werk zelf.
Achter in de zaal, krabbelt Ann Van den Broek notities.
She listens, she sees.
Geluid was goed vanavond.
Iemand bewoog ergens een fractie te laat.
Na afloop zeg ik Ann, dat ik eenvoudig niet kan geloven dat het Judit is die daar loopt, schrijdt, en met diepe stem de woorden van Nick Cave zingt. Judit lijkt het minst op de dansers die ik dagelijks in de studio aan het werk zie. Haar ego, al weet ik niet wat dat is, lost op. Ze verdwijnt volledig in wie ze is. Omdat ik Q61 niet gerepeteerd heb zien worden, herken ik haar niet. De schok van de transformatie. Ann: ‘ik zal haar eens vragen te zingen, volgende week, dan kun je het horen.’
Om 23:30 uur start Jan de auto en rijdt Ann en Frauke naar Antwerpen. The glamourous life. Op de achterbank vouwt Ann onderbroeken en kleding.
repetitie- en maakproces LIstEn & See [LIES], Ann Van den Broek & Marcus Azzini