Gisteren vertelde een schrijver op televisie iets over Pollock. Omdat het zich op televisie afspeelde was het een kwestie van tijd voordat iemand de beelden instartte waarop Pollock staat te drippen boven een glasplaat. Ik nam een slok, leunde achterover en zag een kunstenaar die, zo werd verteld, in een roes, in een soort trance aan het werk was. Persoonlijk wordt verwondering zelden. Eerder archetypisch. Kunstenaar in roes aan het werk. Getourmenteerd. Misschien vervult het cliché, het voorspelbare, een functie die ik onderschat: het bedwelmt. Alles stopt.