Google belooft ons all the world’s information, ik verlang naar all the world’s expression, een kwestie van tijd, het duurt even, ook die duur verdwijnt op den duur… een fantasma… flarden… contextloze brokstukken… Ik slaak een zucht van verlichting. Ik heb het boek uit. Alles komt/is goed. Schrijven is behalve informatieoverdracht vooral ook het vermommen van andermans ideeën. Het boek suggereert dat als een medium is uitgewerkt als informatiebron, het zijn tweede functie kan vervullen: expressie. Iets om bij te verwijlen. Vanaf het moment dat iemand foto’s begon te maken (1839), verloste hij het schilderij. Het hoefde niet meer op een foto te lijken, het mocht verf zijn, abstract, fantasie. Ik voel de opluchting. Vrij. Televisie hoeft zich, na internet, net als de krant, niet meer druk te maken om nieuwsvoorziening. Ze kan mooie archieffilmpjes tonen en verhalen vertellen. De doden kunnen aankloppen. – Tijdmachines, Over de technische onderwerping van vergankelijkheid en duur, René Munnik (uitgeverij Klement)