And if my heart is broken it keeps beating. That is the strangeness of life.

Iedere slager kan je er een verkopen. Ik heb het vaak genoeg gekocht toen we niet veel geld hadden. Het ding dat het hoogst wordt aangeslagen in mensen is het goedkoopste vlees: Het hart.

Toen Shelley op dat armzalige hoopje droog hout werd verbrand, scheurde zijn borst open en greep onze vriend Trelawny zijn hart van de brandstapel. In India wordt de weduwe geacht ook op de brandstapel te klimmen en haar echtgenoot te volgen in de dood. Haar leven is voorbij.

Maar dat is niet zo. We zijn koppig. We overleven. Van verdriet alleen gaan we niet dood.

Ik zou vrij kunnen zijn… Als ik de herinnering aan hem net zo makkelijk uit mijn hart kon plukken als zijn hart uit het vuur werd geplukt, zou ik vrij kunnen zijn. Ik ontdek dat rouwen inhoudt dat je moet leven met iemand die er niet meer is.

De boeddhisten geloven dat onze terugkerende geest bezit kan nemen van iedere vorm die hij zou willen. Is hij dat? Die maretakken op de winterse eik? Is hij dat? Vliegt hij over me heen in het lichaam van een vogel? Ik zou hem aan mijn vinger kunnen dragen in de ring die hij me heeft gegeven. Als ik hem wrijf, verschijnt hij dan weer in mensengedaante?

Er is een wilde kat die hier bijna iedere dag komt… zulke wilde nachtogen. Ik heb wat as van zijn hart gepakt en die ingepakt met een lok van zijn haar en een paar brieven die hij me heeft geschreven.

De resten van de resten. Het is absurd dat wat we zijn spoorloos verdwijnt. Ada Lovelace zei vorige week tegen me dat de Analytische Machine ons zou kunnen lezen als we onszelf zouden kunnen weergeven in een taal die de machine zou kunnen lezen. Om ons weer tot leven te lezen? vroeg ik. Waarom niet? antwoordde ze.

Dat zou hij wel mooi hebben gevonden, om weer tot leven te worden gelezen. Stel het je voor: zijn gedichten in mijn zak, en hij ook. Ik steek de ponskaart in de machine en vervolgens komt Shelly eruit.

Mary! zegt hij.

(Victor! Ben jij dat?)

Ik draai me om. In de menigte. Daar. Is hij dat?

Zullen we opnieuw beginnen?

De menselijke droom.

stem: jeanette winterson
perspectief: mary shelley
titel: humanity is not a steady-state system
bron: frankusstein, een liefdesverhaal (2019)
mopw: meerstemmige encyclopedie

»