Bij een foto denk ik aan iemand die op een knop duwde en er het beste van hoopte, bij een tekst aan laarzen en moerasgrond. Een foto geeft niets prijs. Je denkt dat je iets ziet, maar een foto zwijgt, bevat geen gedachten, interpretaties, herinneringen, dingen die het zwaar maken. Ik heb veel foto’s met ingeflitste sneeuwballen, toch zak ik niet weg. Het is eerder grappig, dat wil zeggen, later, na de teleurstelling over de mislukking. Mijn weerzin tegen gefotografeerd worden moet te maken hebben met het feit dat een foto geen innerlijk vastlegt, de weerzin die je voelt op moment dat iemand afdrukt blijft onuitgesproken, of moet je uitdrukken met je gezicht.