Ooit tekende ik model. Daar heb ik me altijd ongemakkelijk bij gevoeld. Aan naaktheid wen je, maar dat de persoon tegenover je niets zegt is vreselijk ingewikkeld. Twintig minuten stilte is een eeuwigheid. Aan het einde ervan wil je tegen haar schreeuwen of de fixeerhaarlak in haar mond spuiten (ik tekende met houtskool) – iets om die gedachten die gedacht worden naar buiten te krijgen.