Lezen is gebaat bij overgave, bij meegaan met de woorden van een schrijver. ‘Het zwart is zo zacht dat het gewonde oog zich eraan verkoelt.’ K. Schippers. Je ziet het voor je, al is onduidelijk met welke ogen. Je ertegen verzetten is ook een vorm van overgave: aan je absolute zelf. Iets kapotmaken met taal is eenvoudiger dan iets zachtjes aanraken. Continu bevecht ik de neiging tot ironie/sarcasme/cynisme – ik vind alles eerst niks. In de struggle for survival is dat een handig overlevingsmechanisme, in de praktijk leidt het nergens toe behalve tot meer niks. Ik heb het bij tv kijken. Mensen. Kunst. Mogelijkerwijs zijn wij allen K. Schippers in het diepst van onze zintuigen, valt alleen het opschrijven niet mee. Omdat dat liefde en kwetsbaarheid vereist.