Mijn liefde voor een kunstwerk legt het vrijwel altijd af tegen mijn liefde voor een foto ervan, bijna nooit voor de woorden erover, misschien omdat een foto in staat is tot wat mij zelden lukt: iets nemen zoals het is, met een zekere onverschilligheid, en omdat woorden tekortschieten, ik wil teveel van ze, ik pomp ze te hard op, plaats er teveel witregels omheen – te weinig ademruimte – behalve de woorden van een ander, iemand die het raadsel vergroot.