Waar kijk je naar als je televisie kijkt? Naar niks, denk ik. Informatie op televisie is onsamenhangend, irrelevant en vluchtig. Dat weet televisie zelf ook. Vandaar die zapper, dat handige ding, waarmee we rusteloos langs de kanalen dwalen. Die zapper is een uiterst ironisch apparaat, omdat hij zo duidelijk uitdrukt dat elk programma onbelangrijk genoeg is om elk moment weggezapt te kunnen worden. Er zit geen grens aan die knopjes. Alles roept erom – affordance in ontwerpjargon – om dat ding als een blinde schutter op het glas te richten en beelden stuk te schieten, ongeacht of iemand middenin een zin, een liedje of een huwelijksaanzoek zit. Dat is nihilistisch. Het maakt weinig uit waarom het gebeurt: uit irritatie, verveling of omdat het kan.