Sinds ik het besluit nam om elke dag een bericht te schrijven, vertoon ik het gedrag waaraan ik een hekel heb – voortdurend overschrijd ik deadlines, ik zeg nee tegen dingen, raak geïrriteerd. Klok, tijd, afspraak. Inmiddels begrijp ik waarom mensen deadlines overschrijden: iets anders is belangrijker. Dat idee kwam niet eerder in me op. Ik dacht dat praxis – activity of the free man – zou leiden tot rust, duidelijkheid, geaardheid, houvast. Elk besluit heeft onvoorziene consequenties.
Niet bewustzijn of vrije wil lijkt een bij uitstek menselijke eigenschap, maar innerlijke verdeeldheid, schrijft John Gray, de tegenstrijdige drijfveren die ons als het ware afscheiden van onszelf. ‘Geen enkel dier streeft naar bevrediging van zijn begeerten en bestempelt ze tegelijkertijd als slecht en zondig; is zijn hele leven bang voor de dood maar tevens bereid te sterven om een gekoesterd beeld van zichzelf in stand te houden; vermoordt zijn eigen soortgenoten omwille van dromen. Niet zelfbewustzijn maar de breuk in het zelf maakt ons tot mensen.’ (via Nynke van Verschuer)