Het was in het oerwoud, in het Ecuatoriaanse Amazonegebied. De Shur-Indianen beweenden een stervende grootmoeder. Rond haar doodsstrijd gezeten huilden zij. Een getuige, uit een andere wereld daar gekomen, vroeg: ‘Waarom huilen jullie in haar bijzijn, zij leeft toch nog?’ En de huilenden antwoordden: ‘Zodat zij weet dat wij veel van haar houden.’ – Het boek der omhelzingen, Eduardo Galeano
Literatuur is literatuur, de rest is rotzooi. Gisteren zagen we een zwerm zwaluwen in de lucht zich bedenken, zwenken, terug. Steeds maakte een groep zich los, scheerde in duikvlucht boven het water, rakelings langs de rest. Zonder te botsen maakten ze patronen, die we als een voorstelling aanschouwden. Plots hadden ze geen zin meer en verdwenen. De man schenkt verhalen en vertellingen, half rede, half hartstocht, een derde helft mysterie.