Ik kikker op van Emil Cioran. Illusielozer wordt het niet.
‘Wie pretendeert in leven te zijn, is dat alleen in de mate waarin hij de gedachte aan zijn lijk heeft weggestopt of overwonnen. Niets goeds komt voort uit nadenken over het materiële feit van het sterven. Als ik mijn lichaam toestond me zijn ‘filosofie’ te dicteren, me zijn conclusies op te leggen, zou ik er liever een eind aan maken voor ik die te weten kwam. Want alles wat het vlees me leert is mijn onherroepelijke vernietiging. Keert het zich niet tegen elke illusie? Weerspreekt het niet als tolk van de stof waartoe wij wederkeren onophoudelijk onze leugens, onze hersenspinsels, onze hoop? Laten we zijn argumenten dan ook terzijde leggen en het met harde hand inlijven in de strijd tegen zijn stelligheden.’ – Bestaan als verleiding, Emil Cioran (v. Maarten van Buuren)
De last van het bestaan afleggen. In de leegte de zon op je huid voelen.