Neem nooit iets voor vanzelfsprekend aan en kies in je proza niet voor de gemakkelijkste weg. Dat gaat ook op voor de inhoud die je vertelt. Het overlijden van een moeder of een kind is, om het maar een beetje cru te zeggen, voor je hoofdpersonage niet automatisch iets verschrikkelijks. Als schrijver moet je in zekere zin een scheve blik ontwikkelen. Niet op zo’n manier dat je lijkt te willen communiceren dat je ‘ergens wel een heel gek mens bent’, maar wel op een onafhankelijke dwarse manier; je wankelt nooit op het drijfzand van je twijfel, nee, je twijfelt, en wel hierom. En vervolgens hak je, zoals dat heet, de knoop door, en je schrijft die roman. Vijfhonderd woorden per dag. Woorden die samen nooit een cliché, maar een geheel eigen, unieke wereld vormen. Jouw wereld. Je roman. – Arie Storm