Niet dat een mens ook maar iets zou kunnen vergeten

Natuurlijk weet ik niet of dit iemand behalve mijzelf interesseert. Ik wil namelijk geen reisverhaal schrijven, ik kan alleen schrijven over datgene wat van mij is, bijvoorbeeld over mijn liefdes, hoewel ik misschien zelfs daartoe niet in staat ben, eigenlijk heb ik niet eens voldoende zelfvertrouwen om te durven hopen dat ik over belangrijker gebeurtenissen kan berichten dan over de verbanden tussen mijn persoonlijke belevenissen, maar diep in mijn hart geloof ik ook niet dat er iets belangrijkers is – of liever gezegd: denkbaar is – dan die op zichzelf volstrekt onbelangrijke en oninteressante verbanden, nee, dat geloof ik niet en ik neem er dan ook onmiddellijk genoegen mee – met de grootste bereidwilligheid zelfs – dat dit alleen maar wat herinneringen of notities worden, iets wat verband houdt met de pijn en de wellust van de terugblik, iets wat een mens op oudere leeftijd schrijft, een voorschot op wat ik over veertig jaar misschien zal voelen, als ik althans drieënzeventig word en me dan nog iets kan herinneren. – Péter Nádas / Henry Kammer