Gerrit Krol schrijft over kijken. Hij vindt het opmerkelijk dat we met twee ogen kijken en één ding zien. ‘Wat is het subtiele mechanisme in onze geest dat bepaalt dat twee zaken die niet helemaal gelijk aan elkaar zijn, toch gelijk zijn?’ Een merkwaardig compromis. Hij heeft gelijk, al is het een essayist daar meestal niet om te doen. Gelijk zo heet het essay. De titel van de bundel, De tv.-bh., komt uit een essay waarin Krol schrijft ‘hoe weinig er gewerkt wordt, in het algemeen, en hoeveel er wordt gekeken en hoe goed dat is, eigenlijk’. Mannen staan met handen in hun zakken, of ze leunen op een schop. Vrouwen hebben, als ze kijken, altijd de armen over elkaar. En dan volgt iets met moeder natuur, geschapen zijn, een (impliciete) bustehouder. Je leest waarschijnlijk geen essays om in je opvattingen bevestigd te worden, om een schrijver gelijk te geven. – De tv.-bh., Essays, Gerrit Krol, Querido