Wie was het ook weer die zei dat een gedicht maken zoiets was als het blazen van een zeepbel om een kever? Ik weet niet wie het ook weer was die dat zei, en ook niet wie de vraag opwerpt, ik heb de zin geplukt en de context ongemoeid gelaten. Dit zijn geen gedichten. Dit zijn logberichten. Mijn poëtica: Ik pluk zinnen en ontvreemd ze (maak ze minder vreemd). Ik steel ze (voorzie ze van een steel) en fleur er een kale vensterbank mee op.