A book must be the axe for the frozen sea within us, schrijft Kafka. Ik leg het boek neer. Ze staat op het punt op extreem rare schoenen van Jan Jansen de deur uit te lopen, een combinatie van klomp en wielrenschoen, ze paradeert langs, de harde zolen klikken op de keukenvloer, ik hoop dat de tegels heel blijven, geen gaten slaan. In de leegte die ze achterlaat nadat zij en fiets en lichtje in het donker verdwijnen, zoek ik Jan Jansen. The Italian magazine Vogue calls him lovingly the crazy shoe maker. Ik heb meer aan faith dan aan fear. Bij fear sijpelen loden gifdeeltjes de grond in, groeit op die plek niks. Fear is bij elk weldenkend mens groot. Faith: ze komt op een dag terug, bevrucht intussen de wereld met haar smaak, hoop dat ze enkels niet verzwikt. Ik lees The gift, ben om 4.00 uur wakker, hak de zee stuk. Haar knipoog kan hetzelfde.